Eindelijk kon het terug. Eén van de hoogtepunten in het loopjaar Eindelijk nog eens een “echte” wedstrijd zonder al te veel coronabeperkingen. We overnachtten in een hotel in de buurt en koppelden er een weekendje Brussel aan. Mijn startnummer haalde ik op zaterdag af. In het Jubelpark voelde ik de adrenaline al opkomen. In die twee jaar was nog maar weinig veranderd aan de opstelling. Op zaterdagavond aten we Vietnamees, daarna maakte ik gebruik van de fitnessruimte in ons hotel. Ik heb de dwangmatige gewoonte om iedere dag te sporten.
Op zondag stonden we op om 7 uur. Ik at pasta als ontbijt. Tegenwoordig moet ik echt wel 3 uur voor de wedstrijd eten. Vervolgens wandelden we naar het Jubelpark. Uit de metro kwamen steeds meer gele kanaries. Het was duidelijk… ook dit jaar zouden we niet alleen zijn. Er waren 22 000 ingeschreven deelnemers. Voor de wedstrijd nam ik nog een paar foto’s en snoof ik de sfeer op. Ik had wat spijt dat ik me niet had ingeschreven via WWF want die hadden coole t-shirts. Intussen steeg de temperatuur. Het was ideaal loopweer. Mijn vriendin had zich op een bankje genesteld vlakbij m’n startbox 3. Voor de start moest ik mijn covid-safe ticket tonen. Even was er wat stress toen het werd geweigerd maar na drie scanbeurten mocht ik toch binnen. Met een tijd onder 1u50 zou ik tevreden zijn. Even werd Brussel opgeschrikt door de oorverdovende knal van het startschot. Wij vertrokken iets later dan de eerste startboxen. De opstopping in het begin hoort bij een echte 20 km van Brussel. De eerste kilometer moest ik me voorbij de andere deelnemers wringen. Eén keer liep dit wat verkeerd en kreeg ik “fuck-off” te horen. Gelukkig had ik mijn club t-shirt niet aan. De wedstrijd verliep voor mij zeer aangenaam. Ik had de eerste kilometers een beetje last van mijn buik maar voor de rest had ik geen last van lichamelijk ongemakken. Het werd een editie zoals ik ze gewoon ben. Veel toeschouwers, veel randanimatie en zeer regelmatige bevoorrading. Ik had voor de start te weinig gedronken, dus ik had iedere bevoorrading echt wel nodig. Van de covid-crisis merkte ik tijdens het lopen niets. Kinderen stonden als vanouds met een high five klaar, geen mondmaskers maar loeiende ambiance. Af en toe vloekte ik wel doordat er zoals ieder jaar een aantal deelnemers de verkeerde startbox hadden gekozen. Nordic walkers die zich opgeven voor de eerste startbox of (snel)wandelaars. Het viel me op dat er dit jaar weinig lopers waren die het lopen moesten staken. Uiteraard had je dit wel op de vals platte stukken. In de tweede helft van de wedstrijd voelde ik dat ik erg goed zat. Tijd om het tempo nog wat op te drijven. Vanaf de tiende kilometer liep ik zo goed als elke kilometer sneller dan 11 km per uur. De hoogtemeters van het parcours verteerden goed. Het extra applaus aan het einde van het parcours zorgde ervoor dat ik tijdens de laatste kilometer versnelde naar 12 kilometer per uur. Uiteindelijk kwam ik aan op een tijd van 1 uur 47 minuten en 37 seconden. Ik was zeer tevreden over de tijd. Ik kijk alweer uit naar een volgende editie!
dieterbruyneel 